EBÛ ZERR (radıyallâhu anh) HAZRETLERİ’NİN DUÂSI

Ali (Radıyallâhu anh)dan rivâyet edildiğine göre, bir kere Cibrîl (Aleyhisselâm) Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in yanındayken, Ebû Zerr (Radıyallâhu anh) çıka geldi. Cibrîl ona bakarken “Bu Ebû Zerr’dir.” deyince, Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem): “Ey Allâh’ın emîni (vahyi emânet ettiği)! Siz Ebû Zerr’i tanıyor musunuz?” dedi.

O: “Seni hak ile gönderen Zât’a yemîn ederim ki, muhakkak Ebû Zerr yer ehlinden çok gök ehli arasında tanınır. Bu ise her gün iki kere okuduğu bir duâ sebebiyledir. Melekler bile onun bu duâsına şaşırmışlardır. Sen şimdi onu çağır ve o duâsını sor.” dedi.

Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem) Ebû Zerr’i çağırarak: “Ey Ebû Zerr! Senin her gün iki kere yaptığın bir duân varmış.” deyince, o şöyle anlattı:

“Evet! Annem-babam sana fedâ olsun. Ben bu duâyı hiçbir insandan duymuş değilim.

O ancak Rabbimin bana ilhâm ettiği on kelimedir ki, ben kıbleye yönelip Allâh’ü Teâlâ’ya uzun uzun tesbîh, tehlîl, hamd ve tekbîrde bulunduktan sonra bu on kelîmeyle her gün duâ ederim. (Bu on kelîme de şunlardan ibârettir):

“Ey Allâh! Ben Senden dâimî bir îmân isterim, Senden huşû sâhibi (Allâh’ın azametine karşı eğilen) bir kalp isterim, Senden fayda veren bir ilim isterim, Senden doğru bir yakîn (şüphesiz inanç) isterim, Senden dosdoğru bir dîn (şerîat ve sünnet üzere ibâdet) isterim, Senden bütün belâlardan âfiyet isterim, Senden o âfiyetin tamamlanmasını isterim, Senden âfiyetin devâmını isterim, Senden o âfiyete karşı yapılması gereken şükrü yerine getirmeyi isterim ve Senden insanlara muhtâç olmamayı isterim.”

Bunun üzerine Cibrîl-i Emîn dedi ki:

“Yâ Muhammed! Seni hakla gönderen Zât’a yemîn ederim ki, senin ümmetinden kim bu duâyı yaparsa, günâhları denizin köpüklerinden ve yeryüzünün topraklarının sayısından fazla da olsa, mutlakâ bütün günâhları bağışlanır.

Senin ümmetinden her kim bu duâ kalbinde bulunarak sana kavuşursa mutlakâ cennetler ona âşık olur. Sağındaki ve solundaki iki melek onun için istiğfâr eder, cennetin kapıları kendisine açılır ve melekler ona: ‘Ey Allâh’ın velîsi! İstediğin kapıdan gir’ diye nidâ ederler.”

(Hakîm-i Tirmizî, Nevâdiru’l-Usûl, 2/88

Suyûtî, el-Câmi’u’l-Kebîr 2/103)