MÜ’MİN-İ KÂMİLİN VELÂDETİ

“Bir mü’min-i kâmilin ölerek bu dünyâdan çıkıp gitmesini bir çocuğun ana rahminden, o nemli, karanlık yerden geniş dünyâ sahasına çıkmasından başka bir şey’e benzetemem.”

(Tirmizî, Câmiu’s-Sağîr)

İzâh: Dünyâ ne kadar geniş, zevk ve lezzetle dolu olsa bile âhiret hayâtına, cennet ni’metlerine nazaran en muzlim, en kasvet âver bir virâneden başka değildir. Binâenaleyh hakîki istikbâlini te’min etmiş olan zâtlar için ölüm bir ni’mettir, ebedî olan selâmete ve saâdete kavuşmak için bir vesîledir. Artık ölümden korkmamalıdır. Ancak âhiret ni’metlerine nâil olabilmek için dünyevî hayâtımızdan güzelce istifâdeye çalışmalıyız, gafilâne yaşamaktan sakınmalıyız.

[500 HADİSİ ŞERİF, ÖMER NASÛHİ BİLMEN, 358. Hadîs-i Şerîf, Sh;227]