SÖZ, HİDÂYETE VEYÂ MAHVİYETE SEBEBDİR

“Belâ lâkırdıya musallattır.”

(Târîh-i Sem’ânî, Câmiu’s-Sağîr)

İzâh: Sözlerin pek mühim mâhiyeti vardır. Bir söz sâhibinin hidâyetine ve selâmetine vesîle olabileceği gibi, diğer bir söz de söyleyenin maddî veyâ mânevî mahvına sebeb olabilir. Meselâ; Hakk’a muhâlif bir söz, uhrevî mes’ûliyyeti da’vet edebileceği gibi bir takım sözler de zamânenin icâblarına uygun görülmeyeceği cihetle sâhibini müşkil durumda bulundurabilir. Binâenaleyh lüzûmsuz, muhâkemesiz sözlerden kaçınmalıdır. Bir zât şöyle demiştir:

«Vemâ nedimtü alesükûti merreten»

«Ve lekad nedimtü alelkelâmi mirraren»

Ya’ni; Ben sükût ettiğimden dolayı bir kere olsun nedâmet etmedim. Fakat söylediğim sözden dolayı def’at ile nedâmette bulundum.

[500 HADİSİ ŞERİF, ÖMER NASÛHİ BİLMEN, 119. Hadîs-i Şerîf, Sh; 90, 91]